کد مطلب:216367 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:270
ابن ابی عمیر
او در سال 217 هجری درگذشت. محضر سه امام (امام كاظم - امام رضا و امام جواد) را - كه درود خداوند هماره شامل حال آنان باد - درك كرد. از دانشمندان مشهور و بزرگان یاران ائمه اطهار علیهم السلام بود. روایات بسیاری پیرامون مسایل مختلف از وی به یادگار مانده است. مقام شامخ او زبانزد شیعه و سنی و مورد اطمینان این هر دو دسته بود.
«جاحظ» از دانشمندان اهل تسنن درباره او می نوسید: ابن ابی عمیر در همه چیز یگانه ی زمان بود. [1] .
«فضل بن شاذان» می گوید: برخی به حكومت وقت اطلاع دادند ابن ابی عمیر نام تمام شیعیان عراق را می داند. حكومت از او خواست كه نام آنان را بگوید. او امتناع كرد. او را برهنه كردند و میان دو درخت خرما آویختند و صد تازیانه به وی زدند. همچنین صد هزار درهم زیان مالی به وی رساندند.
«ابن بكیر» می گوید: ابن ابی عمیر زندانی شد و در حبس، ناراحتی فراوانی به او رسید. هر چه ثروت داشت از او گرفتند. گویا در خلال همین زندانی شدنها و گرفتاریها بود كه كتابهای حدیث او از بین رفت.
شیخ مفید می نویسد: ابن ابی عمیر هفده سال در زندان بود و اموالش از بین رفت. شخصی ده هزار درهم به او بدهكار بود. چون فهمید كه ابن ابی عمیر ثروت خود را از دست داده است، خانه ی خود را فروخت و ده هزار درهم طلب آن عالم بزرگوار را نزد وی برد.
ابن ابی عمیر پرسید: این پول را از كجا آورده ای؟ ارث به تو رسیده یا گنجی یافته ای؟
[ صفحه 145]
گفت: خانه ام را فروخته ام.
ابن ابی عمیر گفت: امام صادق به من فرموده است:
خانه مسكونی مورد لزوم از استثناهای وام و قرض است. از این رو با اینكه به این پول حتی یك درهمش نیاز دارم، قبول نمی كنم. [2] .
«جاحظ» از دانشمندان اهل تسنن درباره او می نوسید: ابن ابی عمیر در همه چیز یگانه ی زمان بود. [1] .
«فضل بن شاذان» می گوید: برخی به حكومت وقت اطلاع دادند ابن ابی عمیر نام تمام شیعیان عراق را می داند. حكومت از او خواست كه نام آنان را بگوید. او امتناع كرد. او را برهنه كردند و میان دو درخت خرما آویختند و صد تازیانه به وی زدند. همچنین صد هزار درهم زیان مالی به وی رساندند.
«ابن بكیر» می گوید: ابن ابی عمیر زندانی شد و در حبس، ناراحتی فراوانی به او رسید. هر چه ثروت داشت از او گرفتند. گویا در خلال همین زندانی شدنها و گرفتاریها بود كه كتابهای حدیث او از بین رفت.
شیخ مفید می نویسد: ابن ابی عمیر هفده سال در زندان بود و اموالش از بین رفت. شخصی ده هزار درهم به او بدهكار بود. چون فهمید كه ابن ابی عمیر ثروت خود را از دست داده است، خانه ی خود را فروخت و ده هزار درهم طلب آن عالم بزرگوار را نزد وی برد.
ابن ابی عمیر پرسید: این پول را از كجا آورده ای؟ ارث به تو رسیده یا گنجی یافته ای؟
[ صفحه 145]
گفت: خانه ام را فروخته ام.
ابن ابی عمیر گفت: امام صادق به من فرموده است:
خانه مسكونی مورد لزوم از استثناهای وام و قرض است. از این رو با اینكه به این پول حتی یك درهمش نیاز دارم، قبول نمی كنم. [2] .
[1] مامقاني - منتهي المقال - ص 254.
[2] رجال كشي - ص 590.